اجاره مسکن

هر سال با شروع فصل جابه‌جایی، اضطراب تمدید قرارداد یا یافتن خانه‌ای جدید برای بسیاری از مستاجران آغاز می‌شود.

بحران اجاره‌بها در ایران ترکیبی از عوامل اقتصادی و اجتماعی را در دل خود دارد به دلیل چندبعدی بودن، نیازمند سیاستگذاری چندبعدی نیز هست که تاکنون در افق تصمیمات اتخاذ شده از سوی سیاتگذاران فعلی کشور دیده نشده است.

اجاره اتاق یا کانکس به‌عنوان سرپناهی موقت یا گاه دائمی برای مستاجران کم‌درآمد، که حالا به امری عادی در بازار اجاره مسکن تبدیل شده است!

دکتر فریبرز رییس‌دانا، اقتصاددان هشدار داده بود که بازار مسکن ایران در حال تبدیل شدن به ابزار سوداگرانه‌ای است که نه برای نیاز، بلکه برای انباشت سرمایه کنترل می‌شود و این یعنی افزایش دائمی مستاجران و کاهش امید به خانه‌دار شدن نسل جدید.

اقساط وام ودیعه ۴۰۰ میلیونی به بیش از ماهی هفت میلیون تومان می‌رسد. به‌این ترتیب مستاجر باید سوای کرایه‌خانه، پول هنگفت دیگری را بابت پرداخت اقساط به بانک کنار بگذارد.

وزیر راه و شهرسازی گفت: پیش‌تر افزایش اجاره محدود به 20 تا 25 درصد بود اما مصوبه جدید این اختیار را به شورای مسکن استان‌ها می‌دهد تا سقف اجاره را متناسب با نرخ تورم هر استان تعیین کنند.

سیاست‌های دولت با هدف کاهش فشار مالی بر خانوارهای کم‌درآمد، تثبیت بازار اجاره و افزایش عرضه رسمی مسکن طراحی شده‌اند.

تخت خواب های عمومی ویژه آقایان با قیمت هایی در حدود ۱۰۰ هزار تومان برای یک شب اجاره داده می‌شود.

در حالی ارائه تسهیلات کمک‌ودیعه مسکن می‌تواند در کوتاه‌مدت بخشی از مشکلات را کاهش دهد که سیاست‌هایی مانند افزایش عرضه مسکن و ساخت واحدهای استیجاری، در میان‌مدت و بلندمدت تأثیرگذار خواهند بود.

طی ماه‌‌‌های اخیر اغلب بازارها با رشد قیمت ناشی از انتظارات تورمی مواجه شدند؛ با این وجود مسکن به دلیل واهمه از ریسک ژئوپلیتیک و عدم کشش قیمتی از این روند جا ماند.