به گزارش پایگاه خبری کیان آنلاین، انجام جراحی‌های اقتصادی پیش از اینکه درگیر رویکرد و انتخاب سیاست باشد به نحوه اجرای یک سیاست گره خورده است. این مسئله به معنای این نیست که کیفیت اجرای یک سیاست تعیین کننده خوب یا بد بودن آن است بلکه مهیا کردن سازوکار اجرایی خود بخشی از مسئله است و طبیعتا ایجاد 2 قطبی بین راهکار و نحوه اجرای آن اساسا 2 قطبی باطلی است.
با توجه به این موضوع تجربه پیاده‌سازی سیاست مالیات بر خانه‌های خالی بیانگر آن است. سازوکار دستگاه‌های اجرایی کشور تطبیقی با اجرای این راهکار موثر در ساماندهی بازار مسکن ندارند یا از اساس انگیزه‌ای به منظور پیگیری آن از خود بروز نداده‌اند. به عبارت دیگر سازوکار موجود در کشور مرتبط با 2 وزارت‌خانه راه و شهرسازی و همچنین وزارت امور اقتصاد و دارایی در پیاده‌سازی یکی از مترقی‌ترین قوانین مالیاتی کشور به منظور ساماندهی بازار سرپناه ناتوان هستند.
ناتوانی مطرح شده این روزها در شرایطی که مطابق قانون اخذ این مالیات باید از ابتدای دی ماه شروع می‌شد، بیشتر از گذشته به چشم می‌آید. اما رسیدن به این ناتوانی تنها منوط به نتیجه کنونی نیست و سیر طولانی را پشت سر می‌گذارد.
به چه خانه‌هایی خانه خالی می‌گویند؟
قبل از اینکه به بررسی تعرفه مالیات بر خانه‌های خالی بپردازیم، بهتر است با مفهوم خانه خالی آشنا شوید. قانون مالیات بر خانه های خالی، شرایطی در نظر گرفته شده که خانه مشمول مالیات این قانون را مطرح می کند. این شروط عبارت‌اند از:
- جمعیت شهری که خانه در آن قرار دارد، بیشتر از ۱۰۰ هزار نفر باشد
- خانه موردنظر محل سکونت اصلی یا فرعی مالک نباشد.
- یک سال از تاریخ صدور گواهی پایان کار آن ملک یا خانه گذشته باشد. این مدت زمان در پروژه‌های انبوه‌سازی به بیش از ۱۸ ماه می‌رسد.
- بر اساس تاریخ ثبت سند، حداقل چهار ماه از تاریخ خرید خانه گذشته باشد.
- خانه حداقل چهار ماه در اجاره نباشد.
- فرد مستاجر اقامتگاه اصلی داشته باشد.
- خانه یا ملکی که توسط مالک در سامانه معاملات املاک وزارت راه و شهرسازی برای فروش یا اجاره ثبت نشده باشد.
- خانه‌ای که در صورت وقف بودن، بر اساس وقف‌نامه مشکلی برای اجاره رفتن نداشته باشد.
(قابل دسترسی در سایت سازمان امور مالیاتی کشور )