کیان آنلاین – تجارت‌نیوز نوشت: بدهی جهانی در سه ماهه سوم سال جاری به بیش از 307 تریلیون دلار رسیده است. این رشد بدهی در کشورهای ایالات‌متحده، ژاپن، فرانسه و بریتانیا و بازارهای نوظهور یعنی چین، هند، برزیل و مکزیک قابل توجه بوده است.
آنگونه که بیزنس گزارش داده، در حالی میزان بدهی به 307 تریلیون دلار رسیده که در مدت مشابه سال قبل، این رقم 289 تریلیون دلار بود که این یعنی رشد 6.2 درصدی.
در این گزارش به این نکته هم اشاره شده که در شراطی بدهی کشورهای توسعه‌یافته به رقم 206 تریلیون دلار رسیده که کل کشورهای در حال توسعه بدهی 101.3 تریلیون دلار بدهی دارند.
بیشتر بخوانید:
عملکرد اقتصاد جهانی در سال ۲۰۲۴ چگونه می‌شود؟
بر اساس این گزارش، بدهی شخصی به میزان 57.9 تریلیون دلار و بدهی بخش دولتی 88.1 تریلیون دلار است.
بر اساس گزارش ایسنا، موسسه مالی بین‌المللی اعلام کرده که بدهی‌های شرکت‌های غیرمالی به ۹۱.۱ تریلیون دلار و بدهی موسسات مالی به ۷۰.۳ تریلیون دلار رسیده است.
نسبت بدهی به تولید ناخالص داخلی به چه معناست؟
پیشتر تجارت‌نیوز در این باره طی گزارشی نوشته بود که نسبت بدهی به تولید ناخالص داخلی، معیاری است که بدهی عمومی یک کشور را با تولید ناخالص داخلی آن مقایسه می‌کند. با مقایسه بدهی یک کشور با آنچه تولید می‌کند، نسبت بدهی به تولید ناخالص داخلی به طور واضح توانایی یک کشور برای بازپرداخت بدهی‌هایش را نشان می‌دهد.
اگر تولید ناخالص داخلی به طور کامل به بازپرداخت بدهی اختصاص داده شود، اغلب به صورت درصد بیان می‌شود، در چنین حالتی این نسبت می‌تواند به عنوان تعداد سال‌های مورد نیاز برای بازپرداخت بدهی نیز تفسیر شود. نسبت تولید ناخالص داخلی به بدهی از تقسیم رقم کل تولید ناخالص بر میزان کل بدهی یک کشور به‌دست می‌آید.
کشوری که بتواند بدون تامین مالی مجدد و بدون ایجاد مانع در رشد اقتصادی سود بدهی خود را پرداخت کند، به طور کلی پایدار در نظر گرفته می‌شود. کشوری با نسبت بدهی به تولید ناخالص داخلی بالا معمولاً در پرداخت بدهی‌های خارجی یعنی هرگونه مانده بدهی به وام‌دهندگان خارجی که بدهی‌های عمومی نیز نامیده می‌شود، دچار مشکل است. در چنین موقعیت‌هایی، وام‌دهندگان در هنگام اعطای وام به دنبال نرخ بهره بالاتر هستند. نسبت بدهی به تولید ناخالص داخلی بسیار بالا ممکن است حتی باعث شود اعطای وام به یک کشور به طور کامل متوقف شود.