به گزارش «کیان آنلاین»: بحران صندوق‌های بازنشستگی در ایران هر ماه جدی‌تر از گذشته می‌شود و همین موضوع باعث شده در مجلس طرحی در خصوص افزایش سن بازنشستگی مطرح شود. بر اساس پیش‌بینی‌های صورت گرفته حداقل سن بازنشستگی در سال اول اجرای برنامه هفتم توسعه که به تازگی و با تاخیر زیاد از سوی دولت به مجلس ارسال شده، قرار است سن بازنشستگی به ۵۳ سال افزایش پیدا کند. در عین حال مقرر است بر اساس ماده ۶۶ لایحه برنامه هفتم توسعه، سن و سابقه قابل قبول در تمامی حالات احراز شرایط بازنشستگی در کلیه سازمان‌ها و صندوق‌های بازنشستگی در طول برنامه هفتم به ازای هر سال شش ماه افزایش می‌یابد.
یعنی اگر در سال ۱۴۰۳ قرار باشد اجرای برنامه هفتم توسعه آغاز شود، فردی که به سن بازنشستگی رسیده باید ۶ ماه دیگر هم کار کند و حق بیمه بپردازد تا بازنشست شود. در سال ۱۴۰۴ فردی که به سن بازنشستگی رسیده باید یک‌سال دیگر کار کند. در سال ۱۴۰۴ افراد در سن بازنشستگی باید ۱.۵ سال و در سال ۱۴۰۵ باید ۲ سال بیشتر کار کنند. به عبارتی در یک دوره ۵ ساله و به تدریج، سن بازنشستگی ۲.۵ سال افزایش پیدا می‌کند.
در دی‌ماه سال گذشته که بحث تدوین سند لایحه بودجه ۱۴۰۲ مطرح شد، برخی مسئولان و قانون‌گزاران در دولت و مجلس از ضرورت افزایش سن بازنشستگی گفتند. این اظهارات درحالی مطرح شد که خود صندوق‌های تامین اجتماعی با چالش‌های عدیده ناشی از کژکارکردی‌های دولت‌های مختلف مواجه بوده است.
«محمدرضا میرتاج‌الدینی»، عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس و نماینده مردم تبریزدر خصوص راه‌های نجات صندوق‌های بازنشستگی از بحران گفت: «یکی از این موارد افزایش دوساله سن بازنشستگی است. سن بازنشستگی در کشور ما ۶۰ سال اما میانگین سن بازنشستگی ۵۱ سال بوده که از میانگین جهانی حدود ۱۵ سال کمتر است. در برخی کشورها مانند نروژ و سوئد میان بازنشستگی ۶۲ سال، در ژاپن ۶۴ سال و در برزیل و آلمان ۶۵ سال است. در صندوق بازنشستگی ۷ نفر حقوق بازنشستگی و یک نفر شاغل بوده در حالی که استاندارد لازم برعکس این موضوع است. »
دفاع برخی مقامات و اقتصاددانان از افزایش سن بازشستگی درحالی است که همین چهره‌ها حامی اعتراضات کشورهای توسعه یافته با جمعیت پیر به افزایش سن بازنشستگی هستند. گرچه نظرات مطرح شده از سوی کارشناسان در دولت و مجلس از سال‌های گذشته سابقه دارد. با این حال این اظهارات با واکنش فعالان حوزه روابط کار و همچنین بازنشستگان و تشکل‌های آنان مواجه شده و انتقادات آنها را به این سخنان به دنبال داشته است.
«حسین حبیبی» (دبیر کانون شوراهای اسلامی کار استان تهران) در پاسخ به کسانی که وضعیت صندوق‌های بازنشستگی و بازنشستگان و شاغلین ایران را با کشورهای توسعه یافته که سن بازنشستگی بالاتر دارند، مقایسه می‌کنند، می‌گوید: « به دلیل فقدان امنیت شغلی بسیاری از کارگران سوابق کامل بیمه‌ای ندارند یا نتوانسته‌اند در دوره‌هایی به طور دقیق ۳۰ سال بیمه را کامل بریزند. همچنین به دلیل شرایط اشتغال بسیاری ممکن است پس از خدمت و تحصیل وارد بازار کار شده باشند یا در سن ۳۰ سالگی تازه به سراغ شغلی که برایشان بیمه رد کند، رفته باشند؛ در چنین حالتی فرد در همان سن ۶۰ سالگی اروپایی‌ها می‌تواند با سابقه ۳۰ساله بازنشسته شود.»
