به گزارش کیان آنلاین ، گزینه جایگزین تهران از سوی دولت اعلام عمومی شد. به نظر می‌آید طرح جا‌به‌جایی پایتخت جدی‌تر از گذشته دنبال می‌شود.
فاطمه مهاجرانی با اشاره به طرح گمانه‌زنی‌هایی درباره انتقال قطعی پایتخت به مکران، بر مبنای برداشت‌هایی که از سخنان اخیر وی انجام شده است، تصریح کرد: من نگفتم پایتخت به مکران خواهد رفت؛ بلکه گفتم دو شورا تشکیل شده است که یکی برای احصای مشکلات پایتخت فعلی است و یکی هم برای بررسی قوت‌هایی که اقتصاد دریامحور مشخصاً در مکران دارد؛ نتیجه این سخنان این نیست که پایتخت به مکران خواهد رفت.
سخنگوی دولت ادامه داد: معنای این سخنان یعنی مطالعه‌ای در حال انجام است و پیشتر هم گفتم که آماده شنیدن نظرات کارشناسی دانشگاهیان و خبرگان و نخبگان در این زمینه هستیم.
مهاجرانی تاکید کرد: در عین‌حال پایتخت فعلی و استان تهران، ظرفیتهای زیستی محدود دارد؛ از جمله موضوع آب و وضعیت رشته‌کوه‌های البرز که واقعاً دیگر جایی ندارد و در برخی نقاط تا ارتفاع کوه نیز خانه ساخته شده است.
وی یادآور شد موضوع انتقال پایتخت یک موضوع قدیمی است و حدود ۳۰ سال است که درباره آن کار می‌شود؛ در دنیا هم تجربیاتی در این زمینه وجود دارد. این موضوع در حال بررسی است اما نتیجه‌گیری که از سخنانم شده، درست نیست.
ناصر امانی عضو شورای شهر تهران نیز در این رابطه به اکوایران گفت: من اساسا با ایده انتقال پایتخت مخالفم. تهران طی حدود ۲۰۰ سال گذشته به‌‌‌‌عنوان پایتخت ایران نشان داده که نقطه مناسبی برای این نقش بوده است. اما مساله اصلی این است که ما مشکلات تهران را از یکدیگر تفکیک نمی‌‌‌‌کنیم و همین باعث شده تا مدیریت این شهر با چالش‌‌‌‌های جدی روبه‌‌‌‌رو شود.
او ادامه داد: ما در تهران با سه موضوع روی‌‌‌‌هم‌‌‌‌انباشته مواجه هستیم که باید به‌‌‌‌صورت جداگانه بررسی شوند. نخست، بحث پایتخت بودن تهران که یک موضوع ملی است و وظیفه دولت است. تمامی هزینه‌‌‌‌ها و مسوولیت‌‌‌‌های مرتبط با این مساله باید بر عهده دولت باشد. دوم، شهر تهران به‌‌‌‌عنوان یک کلان‌شهر که جمعیتی بالای ۱۰ میلیون نفر در آن ساکن هستند و این وظیفه مدیریت شهری است. سوم، منطقه دشت تهران که از دماوند تا قزوین امتداد دارد و نیازمند مدیریت منطقه‌‌‌‌ای است.
این عضو شورای شهر تهران یادآور شد: این سه موضوع باید به‌‌‌‌صورت قانونی از یکدیگر تفکیک شوند و وظایف هر بخش میان دولت، مدیریت شهری و وزارتخانه‌‌‌‌های مربوطه تقسیم شود. در شرایط فعلی، همه این مسوولیت‌‌‌‌ها بر دوش شهرداری و مدیریت شهری گذاشته شده است که به‌‌‌‌وضوح از ظرفیتهای آن فراتر است. اگر تفکیک وظایف انجام شود و مدیریت هر بخش در یک زمان‌بندی مشخص پیش برود، بسیاری از مشکلات تهران، از جمله معضل ترافیک و آلودگی هوا، قابل‌‌‌‌حل خواهد بود.