به گزارش کیان آنلاین، جمعی از اعضای جامعه پزشکی کشور، در نامه‌ای رسمی خطاب به ریاست محترم شورای عالی نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران، رئیس کل محترم سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران، معاونت حقوقی وزارت بهداشت و کمیسیون بهداشت و درمان و قضایی مجلس شورای اسلامی، خواستار اصلاح قانون بیمه مسئولیت مدنی پزشکان و حذف محدودیت پوشش بیمه‌ای در مقابل شکایت مادام‌العمر بیماران شدند.
امضاکنندگان با اشاره به تضاد میان مسئولیت مادام العمر پزشک و پوشش محدود بیمه‌ای، تأکید کردند که این وضعیت مشکلات جدی امنیت شغلی، سلامت روانی و انگیزه حرفه‌ای پزشکان را به دنبال دارد و به کاهش کیفیت مراقبت از بیماران منجر می‌شود.
آنها پیشنهاد داده‌اند که با الگوگیری از کشورهای پیشرفته، قانون مرور زمان دعاوی پزشکی تدوین و الزام بیمه‌گران به پوشش claims-made با تمدید tail coverage، و همچنین تعریف بیمه مکمل برای پزشکان بازنشسته، موجب ارتقای امنیت حرفه‌ای شوند.
همچنین پیشنهاد تشکیل صندوق جبران خسارات درمانی غیرعمدی جهت حمایت متوازن بیماران و پزشکان مطرح شده است.
این درخواست در حال جمع‌آوری امضا بوده و تعداد متقاضیان آن به طور قابل توجهی در حال افزایش است.
متن کامل درخواست در ادامه آمده است.
درخواست اصلاح قانون بیمه مسئولیت مدنی جامعه پزشکی « حذف محدودیت برای استحقاق پوشش بیمه‌ای جامعه پزشکی در مقابل فرصت شکایت مادام العمر برای بیماران»
ریاست محترم شورای عالی نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران
رئیس کل محترم سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران
معاونت حقوقی وزارت بهداشت
کمیسیون بهداشت و درمان و قضایی مجلس شورای اسلامی
با سلام و احترام،
قانونی که پزشک را مادام‌العمر مسئول بداند، ولی بیمه‌اش فقط محدود و موقتی باشد، نه منطقی است، نه منصفانه، نه علمی. این تناقض اگر در کشوری با سابقه فقهی، فلسفی و علمی مانند ایران حل‌نشده باقی بماند، یک ضعف ساختاری جدی در حکمرانی سلامت محسوب می‌شود.
با عنایت به دغدغه جدی و فراگیر اعضای جامعه پزشکی کشور در خصوص نحوه پوشش بیمه‌ای مسئولیت حرفه‌ای در برابر دعاوی درمانی، به استحضار می‌رساند:
مطابق قوانین و رویه‌های موجود، بیمه مسئولیت حرفه‌ای پزشکان برای دوره‌ای محدود اعتبار دارد، در حالی که بیمار می‌تواند بدون محدودیت زمانی (مادام‌العمر) اقدام به طرح شکایت و مطالبه خسارت کند. این وضعیت عملاً موجب می‌شود پزشک حتی سال‌ها پس از ارائه خدمت، در معرض تعقیب قضایی و مطالبه خسارت قرار گیرد؛ در حالی که بیمه‌گر از پاسخ‌گویی به آن امتناع می‌ورزد و حمایت حقوقی مؤثری از پزشک وجود ندارد.
این خلأ حقوقی و تضاد آشکار میان مدت تعهد بیمه و مدت مسئولیت مدنی، آثار منفی فراوانی بر امنیت شغلی، سلامت روانی، انگیزه حرفه‌ای و آینده شغلی پزشکان دارد و می‌تواند عملاً زمینه‌ساز ترک طبابت، کاهش جسارت علمی در درمان و از همه مهم‌تر تضعیف کیفیت مراقبت از بیماران شود.
بر این اساس، پیشنهاد می‌شود:
پیشنهادات مشخص جهت پیگیری در سطح ملی:
۱- تدوین و پیشنهاد قانون مرور زمان دعاوی پزشکی:
با الگوگیری از کشورهای پیشرفته، مهلت مشخصی برای اقامه دعوا (مثلاً ۳ تا ۵ سال از کشف آسیب و نهایتاً ۱۰ سال از تاریخ درمان) مقرر گردد.
۲- الزام بیمه‌گران به پوشش claims-made با تمدید tail coverage:
تا در صورت شکایت پس از پایان دوره بیمه، چنانچه حادثه در زمان اعتبار بیمه رخ داده باشد، مسئولیت جبران متوجه بیمه‌گر باشد.
۳- امکان تعریف بیمه مکمل (Run-off Coverage):
برای پزشکان بازنشسته یا تغییر شغل داده، جهت پوشش دعاوی احتمالی در آینده.
۴- ایجاد صندوق جبران خسارات درمانی غیرعمدی:
با همکاری وزارت بهداشت، سازمان نظام پزشکی و شرکت‌های بیمه برای کاهش فشار دعاوی فردی و افزایش حمایت از هر دو سوی رابطه درمان.
بدیهی است تحقق این اصلاحات نه تنها موجب ارتقای امنیت حرفه‌ای کادر درمان خواهد شد، بلکه در راستای استقرار عدالت در دادرسی‌های پزشکی و تقویت اعتماد عمومی به نظام سلامت کشور خواهد بود.
با تقدیم احترام
