به گزارش کیان آنلاین، نشریه انگلیسی زبان فوربس مطلبی درباره بررسی تاثیر هوش مصنوعی در شکل گیری اقتصاد نامحدود منتشر کرده است. طبق این گزارش وضعیت اقتصاد کشورها با تولید ناخالص داخلی شان سنجیده و محاسبه تولید ناخالص داخلی نیز بر اساس تجمیع ارزش کلیه کالاها و خدمات انجام شده در مرزهای یک کشور طی یک سال انجام می شود.
بد نیست بدانید آمار مذکور شامل ارزش خدمات و کالاها توسط بخش خصوصی و دولتی است. اندازه گیری تولید ناخالص داخلی اغلب بر اساس قیمت های فعلی کالا و خدمات انجام می شود. تولید ناخالص داخلی معیار سنجش میزان قدرت اقتصاد یک کشور و اندازه کلی فعالیت اقتصادی آن است.
بنابراین مقایسه اقتصاد کشورها با هم و بررسی رشد اقتصادی شان در طول زمان نیز از طریق تولید ناخالص داخلی انجام می شود.
افزایش تولید ناخالص داخلی با روش های سنتی
- ایجاد محصولات و خدمات جدید و افزایش سطح اقتصاد با تشویق به نوآوری و کارآفرینی یا به عبارتی تشویق مردم به راه اندازی کسب و کار خود با طرح ایده‌های نو .
- افزایش رشد اقتصادی با از بین بردن موانع تجارت و ترویج تجارت آزاد که از طریق ایجاد بستری برای امکان افزایش مبادله کالاها و خدمات صورت می گیرد.
- وسعت بخشیدن به اقتصاد و افزایش بهره وری با سرمایه گذاری در آموزش و پرورش
توسعه کسب و کارها با ایجاد محیط اشتغال حمایتی که نیروی انسانی ماهر و امکان دسترسی به سرمایه در آن وجود داشته باشد. - رشد اقتصادی دراز مدت با ترویج توسعه پایداراز طریق لحاظ کردن عوامل اقتصادی، اجتماعی و محیطی
- ایجاد فرصت های جدید برای رشد اقتصادی با تقویت فرهنگ همکاری و شراکت
تمامی موارد ذکر شده بر نیروی انسانی ماهر متکی هستند که مقیاس رشد اقتصادی است. ارتباط مستقیمی بین جمعیت بیشتر و اقتصاد بزرگ تر وجود دارد. چراکه نیروی کار، مصرف کنندگان و تولیدکنندگان بیشتر از دل جمعیت بزرگ تر بیرون می آید و بدون شک رشد اقتصادی را در پی خواهد داشت.
به عنوان مثال امکان افزایش تنوع کالا با جمعیت بیشتر راحت تر است زیرا هرچه تعداد تقاضا کننده بیشتر باشد طبعا تقاضا هم بیشتر خواهد بود. احتمال کاهش هزینه تولید کالا و خدمات نیز در جمعیت بیشتر با افزایش حجم تولید وجود دارد.
اکنون فرض کنید با ورود هوش مصنوعی به این شرایط چه اتفاقی رخ خواهد داد. کمک این پدیده تازه به تولید ناخالص داخلی چگونه است؟
در پاسخ این سوال باید بگوییم که یکی از روش های سنجش اقتصاد، ضریب تولید ناخالص داخلی سرانه در نیروی انسانی است. بنابراین، سطح یک اقتصاد به تعداد نیروهای شاغل بستگی دارد.
اگر تعداد نیروی شاغل با گنجاندن موجودات مبتنی بر هوش مصنوعی به عنوان قسمتی از نیروی انسانی نامحدود بشود، چه اتفاقی می افتد؟ آیا ما به یک اقتصاد نامحدود دست پیدا می کنیم که محدودیتی جهت تولید ناخالص داخلی خود نخواهد داشت؟
با دستیابی به اطلاعاتی درباره میزان اثرگذاری ربات‌های موجود در صنعت، به عنوان قدمی کوچک به سمت اقتصاد نامحدود مبتنی بر نیروی کار هوش مصنوعی می‌شود به این موضوع پرداخت.
روش های کمک ربات‌ها به اقتصاد
- افزایش بازدهی اقتصادی با قابلیت کار 24 ساعته ربات‌ها بدون نیاز به استراحت و خستگی
- داغ شدن بازار مشاغلی چون برنامه نویسی و نگهداری و نظارت با روی کار آمدن ربات ها
- صرفه جویی در هزینه مشاغل با کاهش هزینه‌های نیروی انسانی و افزایش کارآیی
- افزایش سرعت و دقت در انجام کارها با استفاده از ربات ها
- تحول و نوآوری در زمینه فناوری با کمک ربات ها و متعاقبا رشد اقتصادی
با تعمیم یافتن میزان اثرگذاری ربات‌ها بر وسعت یک اقتصاد، می‌توان گفت که کمک به اقتصاد با هوش مصنوعی از طریق افزایش بهره وری، قابلیت کاهش هزینه‌های نیروی کار و بهبود فرآیندهای تصمیم تضمینی است. هوش مصنوعی توانایی تجزیه و تحلیل داده‌ها، تصمیم گیری آگاهانه و کمک به شرکت‌ها برای مدیریت جاری و افزایش سود را دارد.
ایجاد شغل با توسعه و اجرای فناوری‌های هوش مصنوعی ممکن بوده که این امر تشویق به رشد اقتصادی را در پی خواهد داشت. میزان مشارکت نیروی کار هوش مصنوعی در تولید ناخالص داخلی، به عوامل مختلفی همچون میزان و پذیرش نیروی کار هوش مصنوعی، جنس وظایف و شرایط اقتصادی کشور وابسته است. بنابراین در زمینه تاثیر هوش مصنوعی بر اقتصاد می توان به طور کلی اینگونه بیان کرد که، ترکیب هوش مصنوعی با نیروی کار منجر به افزایش رقابت، رشد مشاغل و اقتصاد می شود.
در هر حال، این هنوز یک سوال پیچیده است که آیا کارکنان هوش مصنوعی جزو تولید ناخالص داخلی به حساب می آیند یا خیر. از طرفی کارکنان هوش مصنوعی با افزایش سرعت و دقت در انجام وظایف نسبت به کارکنان انسانی، یاری رسان بهره‌وری و کارآیی اقتصادی هستند که این روند افزایش سود و رشد اقتصادی را به همراه دارد.
همچنین کارکنان هوش مصنوعی احتیاجی به حق الزحمه یا مزایا ندارند و مشارکت مستقیم در مصرف کالاها و خدماتی که اجزای اصلی تولید ناخالص داخلی هستند به هیچ عنوان ندارند.
البته در این میان ملاحظات اخلاقی هم وجود دارد. به طور مثال اگر کارکنان هوش مصنوعی جزو تولید ناخالص داخلی به حساب بیایند؛ احتمالا افزایش بیکاری و رکود حقوق کارکنان انسانی را رقم می زنند.
همچنین، این سوال مطرح می‌شود که آیا کارکنان هوش مصنوعی ملزم به داشتن نهادهایی با حقوق و حمایت‌های مشابه کارگران انسانی هستند یا خیر.
به طور کلی هوش مصنوعی ظرفیت لازم را جهت افزایش تولید ناخالص داخلی و تبدیل شدن به اقتصاد نامحدود را دارد و صرفاً باید بعد سنجش دقیق اثرات اقتصادی و اخلاقی بالقوه برای تصمیم گیری درباره به حساب آوردن آنها جزو تولید ناخالص داخلی اقدام کرد.
نتیجه گیری اینکه تأثیر هوش مصنوعی به ویژه تاثیر عملکرد پلکانی نیروی کار هوش مصنوعی بر اقتصاد حتی بدون درنظر گرفتن نتیجه عملکرد آنها غیر قابل انکار است.
